Een voormalig bankkantoor wordt, opnieuw, een woning. Ooit werd het statige huis rudimentair omgevormd tot een onthaal met kantoorruimte met in het hart een betonnen kluis. Gestript tot op de primaire structuur worden de restanten van beide levens zichtbaar gemaakt.
Loodrecht op de richting van het oorspronkelijk drieledige plan van het herenhuis wordt een strokenmodel geprojecteerd. Deze radicaal nieuwe organisatie neemt zowel de kluis als een nieuwe achterbouw, gespannen tussen de perceelsgrenzen, op in haar logica.
Waar noodzakelijk wordt weggeslepen, aangepast of ondersteund. De gemaakte keuzes blijven zichtbaar en voegen zich samen met de vorige. De nieuwe extensie in kruislaags hout zet de taal verder van het aanwezige plankenbeton. Een royale opening in de verdiepingsvloer zorgt voor lichtinval en opent zich via een draaitrap naar de bovenliggende kamers. De massieve kluis krijgt een patio als spiegelbeeld.