Ingebed tussen kanaal en autostrade ligt een lineair industriegebied. De laatste zone hiervan wordt aangesneden voor ontwikkeling. Het verkavelingsplan is opgemaakt, de loten bepaald. Als residentiële vrijstaande villa’s worden kleinere kmo’s hierin ondergebracht. Elk op zijn terrein.
Het masterplan stelt deze logica in vraag en zoekt een gedeeld antwoord op grotere schaal. Het gaat op zoek naar een identiteit op maat van de plek. De site wordt in drie gedeeld waarbij het centrale gedeelte aansluit op het aanliggende beeldenpark. Dit wordt het groene hart van de nieuwe campus. Eén parkeertoren lost het mobiliteitsvraagstuk op en maakt door middel van een brug de connectie met de twee andere delen. Langs beide zijden wordt de logistiek afgewikkeld op twee decks. Eén grid structureert de site en maakt een deelscenario mogelijk in de toekomst.
Door het stapelen van industrie wordt een maximaal rendement vrijgesteld voor de toekomst. Het geheel wordt afgetopt met een glazen serreconstructie over de volledige oppervlakte van de twee gebouwen. Bestemd voor toekomstige stadslandbouw. Een reeds bestaande windmolen wordt opgenomen in de logica van het nieuwe park en fungeert als sculptuur tussen de andere beelden.