Op een driehoekig perceel in Tisselt, langs de voormalige spoorweg wordt een inbreiding voorzien van een honderdtal woningen.
De omgeving kenmerkt zich door een gebrek aan weefsel, typerend voor het Vlaamse verstedelijkte landschap.
Het ontwerp voorziet een serie slanke volumes die zich in de vorm van een dubbele kamstructuur enten op het landschap en zo het zicht erop vrijwaren.
Lineair geschakelde woningen worden gespiegeld rond een gemeenschappelijk autovrij woonerf. De breedte van het straatprofiel varieert als gevolg van geknikte volumes die de schuinte van de site in zich opnemen.Twee identieke hogere volumes markeren de publieke ruimte en herbergen de gemeenschapsfuncties van het buurthuis en de crèche. Het bos in de punt wordt bewust ongemoeid gelaten.